Regelmatig hoor ik: het is maar grapje. Humor op werkvloer, op sociale media. Blijkbaar kun je in het kader van “het is maar een grapje”, alles zeggen wat er in je opkomt. Onlangs is een rechtelijke procedure aangespannen tegen een DJ die een carnavalslied over corona heeft gemaakt. De lijst met anekdotes, humoristische filmpjes en liedjes die op het internet rondgaan over corona is eindeloos. Is dat door de maker respectloos bedoeld naar de slachtoffers, willen de vloggers en bloggers bewust nabestaanden op hun ziel trappen? Humor is een middel om te nuanceren, spannende situaties minder zwaar te maken. Zelf maak ik veelvuldig gebruik van humor in contacten met coachees en ook in mijn privé leven. Het doorbreekt oplopende spanningen en nuanceert. Daarbij moet ik eerlijk toegeven dat het ook een manier van coping is. In de periode dat ik word geconfronteerd met borstkanker kan ik het niet na laten grappen te maken. “Ach ik heb tiet zat, ik ga een leuk nieuw modelletje borstprothese kiezen, thee zakjes lijken me wel wat.” Een wat zwarte vorm van humor die voor mijn omgeving niet altijd makkelijk is. Humor is zeker belangrijk, het brengt plezier en geeft een gezonde ontlading. Lachen en huilen, liggen dicht bij elkaar. Persoonlijk ben ik van mening dat de meeste mensen zichzelf te serieus nemen. Een beetje zelfspot kan geen kwaad en niet de hele wereld is met jou bezig. Maar goed, wanneer is een grap leuk en wanneer ga je over een grens. Ik denk dat op het moment dat je de enige bent die lacht, jouw grapje wellicht toch niet zo grappig is.
