Zodra er feedback wordt gegeven, gebeurt er iets bij de ander. Op de een of andere manier wordt feedback zeker niet als een cadeautje gezien. Zelf de meest ervaren diehard heeft de neiging in de verdediging te schieten. Het lijkt alsof er een alarmbel afgaat wanneer er al dan niet kritiek gegeven wordt. Zelfs positieve feedback (wat doe je dat goed) wordt niet zonder slag of stoot geaccepteerd. Wanneer je iemand een compliment geeft: “wat kleed jij je toch altijd goed,” put een ander zich uit met ontkenning. “Ach ik schiet maar wat aan, het was in de uitverkoop.” Het zit in de Nederlandse cultuur gebakken dat je bescheiden hoort te zijn. In sommige landen weten de kinderen van het basisonderwijs precies wie het beste van de klas is. Het is een eer en voorrecht om bovenaan de lijst te staan. In Nederland gaat de slimmerik met gebogen hoofd door het leven. Het is niet cool om alleen maar achten en tienen te scoren. Je hoort niet te zeggen dat je ergens goed in bent, dan ben je arrogant en heb je kapsones. Zelf betrap ik me er op me te ergeren aan vrienden die vertellen dat ze ergens goed in zijn of als kind zó goed konden schaatsen. Waarom? Waarom mag iemand niet zeggen dat hij iets goed kan. Ik zou toch beter moeten weten, mijn uitgangspunten bij het coachen zijn de kernkwaliteiten van mijn coachees. Wat gebeurt er als je iets te horen krijgt wat je niet goed doet of wat je beter op een andere manier had kunnen doen. “Normaal doe ik dat wel hoor”, “anderen doen het ook niet”, “ik ervaar het niet zo”, “ik ben niet helemaal fit vandaag”, “het ligt niet aan mij”.
STOP, luister naar wat er gezegd wordt. Wat is de boodschap die de ander geeft. Je hoeft niet direct met een tegenreactie te komen. Denk er even over na. De ander is er niet op uit je onderuit te halen, maar wil je iets mee geven. Accepteer de feedback en besluit op een later moment wat je er mee wilt. De keuze is aan jou: accepteer je de feedback, het cadeautje, en ga je die gebruiken of zet je het in de kast om het wellicht op een later moment uit te pakken. Realiseer je dat de ander de moeite doet om je iets te geven, dus blijkbaar ben je belangrijk genoeg voor hem.